રાસતરંગિણી/આણાં
| ← સન્દેશ | રાસતરંગિણી આણાં દામોદર બોટાદકર |
સાસરી → |
(હો રંગરસિયા ! ક્યાં રમી આવ્યા રાસ જો - એ ઢાળ)
આવી-આવી વગડા વીંધી વેલ્ય જો, ઘૂઘરીએ ઘમઘમતા આવ્યા ઘોડલા; આજ ફલી અંતરની એકલ આશ જો, મીઠડલી માવડીએ આણાં મોકલ્યાં.
મેં જાણ્યું જે ભૂલી મુજને માત જો, બાપુને અંતરથી છૂટી બેટડી; ભાભલડીના ઉરનો ભાળી ભાવ જો; બાન્ધવડે વિસારી એની બહેનડી.
શેરડીએ વીરાનો શીળો સાદ જો, શીળા એને ઉર શોભે સન્દેશડા; મીઠાં-મીઠાં મહિયર કેરાં માન જો, મહિયરના મારગડા મનને મીઠડા.
સાસુજી ! આપોને અમને શીઝ જો, ભાવભર્યાં એ ભાંડરડાને ભેટવા; જોશું જોશું વહાલેરી વનવાટ જો, જોશું રે ! મહિયરનાં જૂના ઝાડવાં.
જોશું-જોશું દાદાનો દરબાર જો, કાળજડે રમતા એ ગઢના કાંગરા; વીરાજી રઢિયાળા રણવાસ જો,
ખેલણમાં ખૂંદેલા એનાં આંગણાં. મીઠો વરસે માવલડીનો મેહ જો,
નહાશું એનાં ઝરમર ઝરતાં નીરમાં;
તજશું ઊંડો અંતરનો પરિતાપ જો,
શીતળતાની ભરશું હેલ શરીરમાં.
સામો મળાશે સાહેલીનો સાથ જો,
આંખલડીના આંસુ આદર આપતાં;
વાતલડીનો વધતો વેગ વિશાળ જો
મીઠા કૈંક મનોરથ મનમાં મહાલતા.
વસમી લાગે ભવની લાંબી વાટ જો,
મહિયરને મારગડે શીળી છાંયડી;
પળ-પળ પીવાં કૈંક જમતનાં ઝેર જો,
માડીના કરમાંય સજીવન સાગઠી.