રાસતરંગિણી/સમોવડ
| ← નણદી | રાસતરંગિણી સમોવડ દામોદર બોટાદકર |
ભાઈબીજ → |
સમોવડ ( આવો રૂડો જમનાજીનો આરો, કદમ કેરી છાયા રે - એ ઢાળ.)
મારે માંડવડે મલકાય શી વિધવિધ વેલી રે ! એક-એકને હીંચતી અંક ભાવે રહી ભેટી રે; ડાળી-ડાળીને પાનમાં પાન, કળીમહીં કળીઓ રે, રહો ભેરવી ભૂલીને ભેદ સુહાગણ સખીઓ રે.
રમે રંગભર્યો રસરાસ દઈ કર તાળી રે, એની સામટી એક સુવાસ રહ્યું જગ ઝીલી રે; ભલે વાયુ વિજોગના વાય, ભલે તન તૂટે રે, પણ સ્નેહભર્યો સુખસંગ નહિ ક્ષણ છૂટે રે.
ફળ-ફૂલતણી પણ માય ન કોઈ કળાવે રે, ગ્રહી એક–બીજી તણાં બાળ હેતે હુલાવે રે; ભલે મૂળ તણો નહિં મેળ, જાતે રહી જુદી રે, પણ આખર એક અભેદ ઉરે ધરી ઊભી રે.
અમે ઝીલશું એનો અભેદ સમોવડ સાધી રે, ઉર-ઉરનો સેવી અાધાર વિસારશું વ્યાધિ રે; લઇ અાંસુડાં અજિલિમાંય લેાચન લો'શું રે, રસગેાઠડીએ દઈ રંગ રીઝી ઉર રે'શું રે.
કુળમંડપને કરી છાંય દીપાવશું દા'ડી રે,
ખીલી ખિલવશું જગવેલ્ય વિભુ, કેરી વાડી રે; ભલે મહિયરનો નહિ મેળ, સ્વભાવ ન સરખા રે,
પણ એક કુટુંબનાં અંગ ઓપે ક્યમ અળગાં રે ?
અમ વાદળીઓ તણે વૃંદ થશે ઘન ઘેરો રે,
અમ સરિતતણે સમુદાય મહાનદ મીઠો રે;
સજશું મળીને મધમાખ મધુર મધપુડો રે,
કુળસુન્દરીએ કુળરાસ રચાવશું રૂડો રે.