સિંધુડો/આગે કદમ
| ← ઝંડાવંદન | સિંધુડો આગે કદમ ઝવેરચંદ મેઘાણી |
ઓતારદા વાયરા, ઊઠો! → |
આગે કદમ
આગે કદમ ! આગે કદમ ! આગે કદમ !
યારો ! ફનાના પંથ પર આગે કદમ !
આગે કદમ : પાછા જવા રસ્તો નથી,
રોકાઓ ના – ધક્કા પડે છે પીઠથી,
રોતાં નહિ – ગાતાં ગુલાબી તોરથી :
આગે કદમ ! આગે કદમ ! આગે કદમ !
બેસી જનારા ! કોણ દેશે બેસવા!
આ હર ઘડી સળગી રહ્યાં યુદ્ધો નવાં;
આશા ત્યજો આરામ-સે લેટવા :
આગે કદમ ! આગે કદમ ! આગે કદમ !
આગે કદમ : દરિયાવની છાતી પરે,
નિર્જળ રણે, ગાઢાં અરણ્ય, ડુંગરે;
પંથે ભલે ઘન ઘૂઘવે કે લૂ ઝરે:
આગે કદમ ! આગે કદમ ! આગે કદમ !
રહેશે અધૂરી વાટ, ભાતાં ખૂટશે;
પડશે ગળામાં શોષ, શક્તિ તૂટશે,
રસ્તે, છતાં, ડૂકી જવાથી શું થશે?
આગે કદમ ! આગે કદમ ! આગે કદમ !
આવે ન આવે સાથીઓ સાથે છતાં,
ધિક્કાર, બદનામી, બૂરાઈ વેઠતાં,
વૈરીજનોનાં વૈરનેયે ભેટતાં ?
આગે કદમ ! આગે કદમ ! આગે કદમ !
ક્યાં ઊભશો ! નીચે તપે છે પથ્થરો :
બાહેર શીતળ, ભીતરે લાવા ભર્યો;
અંગાર ઉપર ફૂલડાં શીદ પાથરો !
આગે કદમ ! આગે કદમ ! આગે કદમ !
આ તો બધા છેલ્લા પછાડા પાપના;
હોશે ખતમ – જો, ભાઈ, ઝાઝી વાર ના !
પૂરી થશે તારી જીવનયાતનાઃ
આગે કદમ ! આગે કદમ ! આગે કદમ !
જ્વાલામુખીના શૃંગ ઉપર જીવવા
તેં આદરી પ્યારી સફર, ઓ નૌજવાં !
માતા તણે મુક્તિ-કદંબે ઝૂલવા :
આગે કદમ ! આગે કદમ ! આગે કદમ !
આગે કદમ ! આગે કદમ ! આગે કદમ !
યારો ! ફનાના પંથ પર આગે કદમ !