અખેગીતા/કડવું ૩૨ મું - મુમુક્ષુને સત્સંગની તૃષ્ણા
| ← કડવું ૩૧ મું- શાસ્ત્રોના મતો | અખેગીતા કડવું ૩૨ મું - મુમુક્ષુને સત્સંગની તૃષ્ણા અખો |
કડવું ૩૩ મું - સત્સંગનું માહાત્મ્ય અને દુર્જનનું દુર્ભાગ્ય → |
કડવું ૩૨ મું - મુમુક્ષુને સત્સંગની તૃષ્ણા
કારજ થાય ને ગહેન[૩] પલાયે, જ્ઞાન યથાર્થ ઉપજે;
નિર્મલ નેત્ર તે કરે હરિજન, જો ભાવે સંતજનને ભજે. ૧
ભાઇ ભાવ ન ઉપજે જ્યાંહાં લગે, તૃષાવંતનેય[૪] જેમ તોયનો[૫];
ભાવવિના પુંથલી-તન[૬]-જેવો, કહાબે નહી તે કોયનો. ૨
ભાઇ રતિવિના[૭] રામ નવ મળે, ખરી કીધા વિના ખેપ[૮]
જેમ પિપાસા[૯] જાયે પાન કીધે, શું હોય કીધે જળ-લેપ[૧૦] ૩
ભાઇ આદરવિણ[૧૧] આવે નહીં, સ્વેં[૧૨] આત્માનું જ્ઞાન;
સંતને સેવી કામ સાધો, સુખે પામો નિજધામ[૧૩]. ૪
સંત-સંગ કીધાવિના, જેહવો વનનો હોય પશુ;
ઉપજે ખપે તે વનનો વનમાં, તેહને વસ્તીનું નહિ સુખ કશું. ૫
સંત-સંગે સર્વ સમજે, પશુ ટળી થાય પાત્ર;
સંત કૃપાદૃષ્ટિ કર તો, નવપલ્લવ થાય ગાત્ર. ૬
કામ ક્રોધ લોભ મોહ તાપે, બળી રહ્યું જે મન;
તે જીવને ટાઢો થવાને, સંત તે પરજન્ય[૧૪] ૭
મમતા ઘાણીએ જોતર્યા, જીવ ચઢ્યા કાળને હાથ;
તેહને સંત કૃપાદૃષ્ટિ કરીને, કાપી મૂકે નાથ. ૮
જેમ કેસરીકેરા[૧૫] ગંધથી, ભાઇ કરી[૧૬] પલાયે કોડ[૧૭];
તેમ સંતકેરા શબ્દ સુણતાં, બંધન જાય બહુ મોડ[૧૮] ૯
કહે અખો એ ઠામ મહોટો, ઠરવાનો છે જંતને;
ઠરી જીવ ત્યારે ઠામ બેસે, જ્યારે સેવે હરિ-ગુરુ-સંતને. ૧૦