આ તે શી માથાફોડ !/૫૨. કોઈને કંઈ પૂછીશ જ નહિ, તો ?
| ← ૫૧. ધારે છે કે- | આ તે શી માથાફોડ ! ૫૨. કોઈને કંઈ પૂછીશ જ નહિ, તો ? ગિજુભાઈ બધેકા |
૫૩. પૂતરનાં પગ પારણાંમાંથી → |
કોઈને કંઈ પૂછીશ જ નહિ, તો ?
બાને મેં કીધું: “જો તો, આ ઈયળ કેવી આમ આમ ચાલે છે ?”
બા કહે: “નાખી દે ઈ ઈયળને. એને તે આપણે અડાય ?”
બાપાને મેં કીધું: “જુઓ તો બાપા, આમાં મેં એકડા કાઢ્યા.”
બાપા કહે: “આ તો બધાં મીંડાં છે. જો એકડા કાઢતાં આવડે છે ! મૂરખો !” ભાઈને મેં કીધું: “જો તો લખુભાઇ, આ ફૂલો કેવાં ગોઠવ્યાં છે ?”
લખુભાઈ કહે: “ગોઠવ્યાં છે ભૂંડાંભૂખ જેવાં ! આમ તે ગોઠવાતું હશે ?”
બેનને મેં પૂછ્યું: “જો તો બેન, આ વાટકી કેવી સરસ ઊટકી ? ખૂબખુબા ઘસી છે હો ?”
બેન કહે: “આને તો હજુ ડાઘા છે. આવી તે ઊટકાતી હશે ?”
જમનાકાકીને કીધું: “જુઓ કાકી, મેં મારા વાળ કેવા ઓળ્યા છે ? મેં મારે હાથે હોળ્યા.”
કાકી કહે: “આટલી ઉંમર થઈ તો યે પૂરા વાળે ઓળતાં ન આવડ્યા ! કાચમાં જો કાચમાં.”
ભૂરાભાઈને કીધું: “જુઓ ભૂરાભાઈ, આ કાગળમાં મેં કેવી કોતરણી કરી છે ?”
ભૂરાભાઈ કહે: “એવી તો સૌ કરે. એમાં તેં શું કર્યું ? જો, એમાં બતાવવા જેવું હતું તે !”
બધાં મને આવા આવા જવાબ આપે છે. હવે કોઈને કંઈ પૂછીશ જ નહિ, તો ?