← વિધવા બ્હેન બાબાંને કલાપીનો કેકારવ
એક કળીને
કલાપી
હદ →


એક કળીને

તુજ છિદ્રિત દેહ થતી કુમળી,
લલનાહ્રદયે ચગદાઈ જતી;

તુજ પાંખ સહુ વિખરાઈ પડે
પણ સ્નિગ્ધ પરાગ ઉરે ઉભરે!

પણ માળી તને કદિ જો સૂંઘતો
તુજ મૃત્યુ થતું ક્યમ તુર્ત અહો!

તુજ મૂલ અમૂલ તણું કરતો,
કંઈ એ દુઃખ છે તુજને? કળી ઓ!

૪-૫-'૯૬