કલાપીનો કેકારવ/કેલિસ્મરણ
| ← કલાપીનો કેકારવ/દિલને રજા | કલાપીનો કેકારવ કેલિસ્મરણ કલાપી |
ઠગારો સ્નેહ → |
કેલિસ્મરણ
લતા સુભ્રની ચડતી વિલાસે: પયોધરો ગાઢ હલે હુલાસે:
વિશાળ નેત્રો રતિમાં વિકાસે: પ્રફુલ્લ સુપલ્લવ લાલ ભાસે!
સીત્કાલ શબ્દો મુખથી નિકાસે: પ્રભા પ્રિયાના મુખથી પ્રકાશે:
ઉરોજ કંપે કૃષ ઉદરીનું: કપોલમાં પ્રસ્વેદબિન્દુ!
નૂપુર છંદો ઝમકી રહે છે: પુષ્પો ગતિથી સરકી પડે છે:
છૂટેલ બાલો વિખરાઈ જાયે: શ્રમિત અંગે લપટાઇ જાયે:
શિથિલ બાલા સુકુમાર કાયે: સ્વહસ્ત ઢીલા જરી ના હલાવે:
નિતમ્બભારે લચકી પડે છે: કટિ સ્તનોના ભયથી લડે છે:
અઢેલી પ્યારા પિયુને ઈભે છે: પતિથી ટેકો દઈને હલે છે:
જરા ખસી ચુંબનને જુવે છે: કટાક્ષ મારી ચપલા હસે છે:
‘પ્રભુ!’ કહી તે પતિ સાથ લે છે: અગાસિયે તે ઝટ સંચરે છે!
જુવે પતિનું મુખ સર્વ પ્હેલી : જુવે નિશા ચાંદની પ્રેમઘેલી!
પ્રિયા ન એવી નિરખી, અરે! મેં: પ્રિયા ન એવી રીઝવી અરે મેં!
પ્રિયા ન એવી લીધી ઉર, રે! મેં: વસંતકેલિ ન કીધી, ખરે! મેં!
૧-૮-’૧૮૯૨