← પદ-૧૫ રસિકવલ્લભ
પદ-૧૬
દયારામ
પદ-૧૭ →


પદ ૧૫ મું

અકળ અજિત શ્રીહરિની માયાજી, એક હરિ પાખ્યે સર્વ વહવાયાજી;
શ્રીમહાલક્ષ્મી નિજ અર્ધાંગજી, ભય-ધરી નાઠાં લખી નરસિંગજી.
હલધર ભૂલ્યા તાળી ગણતાંજી, દાખી લીલા ન બને ભણતાંજી;
એકદા ઉપન્યો ગર્વ અનંતજી, મુજ વણ ચાલે નહિ ભગવંતજી.

ઢાળ


ભગવંત મુજ વણ પોઢે કયહાં ઉર વશ્યું સદ્ય પ્રભુ જાણિયું;
ઉડ્યા મહદાકાશકલ્પ અગણિત ભ્રમણ વખાણિયું.
પછી જાણ્યું આ ફળ ગર્વનું. ભૂમિ પડ્યા શેષાચળ થઈ;
અદ્યાપિ જે પર્વત વિરાજે, શ્રીવ્યંકટેશ કૃપામયી.
શિવ છળાયા મોહનિરૂપે ન રહ્યું જ્ઞાન વિવેક;
દ્વારિકા વૈભવ લખી રૂષિ ચળ્યા વળી એમ વાર અનેક.
શ્રીરામરુદન વિલોકી અંબા મોહ પામ્યા સત્ય;
ધર્યું રૂપ સીતા ઓળખ્યાં, હરિ લજ્યા લાગી અત્ય.
સુર અસુર મળી સાગર મથ્યો વિઘ્નેશ મંદર બોળ્યો;
મદ હરિ હર્યો ફીકા પડ્યા ધરી કૂકર્મ તનુ તટ તોળ્યો.
મળ માસમાં સહુ સૂર્યે કહ્યું અમો નકીશું નહિ કોઈ;
રવિ થઈ તપ્યા હરિ દયાપ્રીતમ સહુ રહ્યા તવ જોઈ.