← પદ-૪૩ રસિકવલ્લભ
પદ-૪૪
દયારામ
પદ-૪૫ →



પદ ૪૩ મું

દીપની કાંતિ રહિ હોય ફેલીજી, લઇએ તેહને ઘટ સંકેલીજી;
દીપકને કશી હાનિ ન આવેજી, ન્યુનાધિકતા કાંતિને કહાવેજી.
ઉપમા ને ઉપમેય કથનજી, ન ઘટે એક બ્રહ્મ અનંતજી;
વળી કહ્યો ત્રીજો દ્વંદ્વ વિયોગીજી, તે ક્યમ હોય બ્રહ્માનંદ ભોગીજી?

ઢાળ

એક ભોગી ને વળી ભોગ વસ્તુ, બે વિમાશી જોય;
જો એક તો આનંદ અનુભવે, તેહને ન મળે કોય.
અદ્વૈત બ્રહ્મ અરૂપથી, પૃથક્ ના હોય પ્રકાશ,
જો ધર્મીને માયા અડે તો, સ્વરૂપનો હોય નાશ.
કહે જીવ બ્રહ્માની એકતા, જાણવો અજ્ઞથી અજ્ઞ;
છે જીવ તો અલ્પજ્ઞ નિત્યે બ્રહ્મ છે સર્વજ્ઞ.

વળી જીવ તો છે અનીશ્વર ને, ઈશ્વર છે પરબ્રહ્મ;
તે ઉભયની એકતા, વિદ્વજ્જન કે કહો ક્યમ.
અણુ જીવ કર્માદિક વશ ભોગવે વિવિધ ક્લેશ
છે મહદ્બ્રહ્મ સ્વતંત્ર આનંદ કર્માદિક નહિ લેશ.
પડે સ્વર્ગ નરકમાં જીવ એ, સંસૃતિ વારંવાર;
જન દયાપ્રીતમ કૃષ્ણભક્તિ કરે પામે પાર.