← પદ-૮૭ રસિકવલ્લભ
પદ-૮૮
દયારામ
પદ-૮૯ →


પદ ૮૭ મું

એક ચણો જ્યમ દ્વિદળ મળીનેજ, સ્વત:સિદ્ધજ બે રહ્યાં હળીનેજી;
સત્ય ચણ્યો જ્યમ ભાસે એકજી, દ્વિદલાંતરમાં વિરલ વિવેકજી.
ત્યમ અક્ષર વેષ્ટિ જુગ રૂપજી, અનુભવી જાણે વાત અનૂપજી;
એક રૂપથી રમણ ન થાયજી, બીજું સમ ઇચ્છયું વ્રજરાયજી.

ઢાળ

વ્રજરાય સમતા અવર નહિ, નિજ સરીખા નિજ એક;
સ્ત્રીરૂપ નિજ આત્મા હ્રદયમાં, લીલા નિત્ય વિવેક.
બહુ વિદ્યમાન હતો ઉપસ્કર, રસોદ્બોધક જેહ;
શ્રીસ્વામિની સહ પ્રકટ કીધો, બાહ્ય ઇચ્છા તેહ.
શ્રી રાધિકાથી રમણ અચલિત, કરે સુંદરશ્યામ;
એ રીતે વેદ વચન સાચું, કૃષ્ણ આત્મારામ.
ભાતી પટોલું રૂપ છાયા, સંગ પ્રગટ્યા બેહ;

જ્યમ દીપક દીપકથી હવો, સમરૂપ નિસ્સંદેહ
શ્રીકૃષ્ણ હોય કદિ રાધિકા, થઈ જાય રાધા કૃષ્ણ;
યાં કાર્ય કરણ કથન શું, પૂરણ પરસ્પર તૃષ્ણ.
"આત્મા વૈ રાધિકા પ્રોક્તા" વેદની શ્રુતિ એહ;
જન દયાપ્રીતમ કૃષ્ણ રાધા એક નિઃસંદેહ.