બીરબલ અને બાદશાહ/મુર્ખની મીત્રતાઈ
| ← સવા ગજની ચાદર | બીરબલ અને બાદશાહ મુર્ખની મીત્રતાઈ પી. પી. કુન્તનપુરી |
બ્રજ ભાષાની બલીહારી → |
એક સમે શાહ જુજ દરબારીઓ સાથે બેસી ગામ ગપાટાની વાતો ચલાવી રહ્યા હતા. તેમાં મુર્ખની મીત્રતાઈ વીશે વાત નીકળતાં ગંગે કહ્યું કે:-
ગંગ તરંગ પ્રવાહ ચલે ઓર, કુપકો નીર પીઓ ન પીઓ.
અબ રદે રઘુનાથ બસે તો, ઓરકો નામ લીઓ ન લીઓ.
કર્મ સંજોગ સુપાત્ર મીલે તો, કુપાત્રકો દાન દીઓ ન દીઓ;
કવિ ગંગ કહે સુન શાહ અકબર, મુરખ મીત્ર કીયો ન કીયો.
શાહે તેને શાબાશી આપીને કહ્યું કે, ' રંગ છે ગંગ તારા વીચાર રૂપી તરંગને ? તારા વગર બીજો કોણ આવા સમયસૂચક વાક્યો કહી સંભળાવે ?'
ગંગે કહ્યું કે, 'સરકાર ! જરાક બાકી રહ્યું છે તે સાંભળો.
ધન દેવે ધામ બાતકો બિશ્રામ દેવે,
રાજકી લગામ દેવે એશો મીત્ર પેખ્યો હે;
સમયાનુકુળ રેવે ભુલ થાય નહિ દેવે,
નિષ્કપટ ન્યાયી કુડકપટ જીને છેક્યો હે;
બાત ગુપ્ત રાખે દાખે બોલ ના કદી ઉથાપે,
પ્રકૃતિ પિછાની જાની લાયક મન લેખ્યો હે;
કહત હે કવિ ગંગ સુનો મેરે દિલ્હીપતી,
સમયપેં સીસ દેવે એસો કોઈ દેખ્યો હે ?
શાહે તુરત એક કીંમતી શાલ મંગાવી ગંગને ઓઢાડી દીધી.